ေျမဆီလႊာတို႕ ပြင့္ကြဲ. . .
ပန္းပြင့္က အက္သုဥ္း
ပင္လယ္က စစ္တပ္ကုိခ်ီလာၿပီ. . .
ေလေျပက ေလွာင္အိမ္ကိုဖြင့္
သူ႕ကုိယ္သူ ေဘာင္ေတြကြပ္ဖို႕
ရယ္သံေတြကုိ စားသံုး. . .
တိုးတိုးဆိတ္ဆိတ္နဲ႕ ရြာသူကရြာ
က်ိဳးက်ိဳးပ်က္ပ်က္နဲ႕ တိတ္သူကတိတ္
မီးေတာက္ႀကီးတခု. . .
ပင္စည္ရုံးကုိ ဝါးမ်ိဳလိုက္သလို
မုိးေတြကုိလည္း စုိးေစခဲ့ၿပီ. . .
ေလာကဟာ စစ္တလင္းတခင္းအတိုင္း
ေသြး-တန္း-တိတ္-ဆံုး လို႕. . .
အားလံုးအဆံုးမွာ. . .
ခရာရွည္မႈတ္သံက. . .
ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ မ်က္ရည္ရနံ႕ကုိေတာ့
ထိန္ခ်န္ထားခဲ့ရတယ္. . .။
(ေသာတ)
(နာဂစ္ တစ္ႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရ ကဗ်ာ)
No comments:
Post a Comment