(၁)
တစ္ေန႕မွာ
မိုးတိမ္အက္ဆစ္
မုတ္သုန္ အရိုင္းအစိုင္းတို႕
တစ္ထစ္ထစ္ခ်င္း ၿပိဳက်လာတယ္
အသိုက္အဝန္းတစ္ခုဟာ
သိုက္သုိက္ ဝန္းဝန္းေလး
ျဖစ္ေနတာကိုပဲ လိုခ်င္ပါတယ္
အေဖနဲ႕အေမ
ဘဝမွာ ၾကယ္ေတြ
ဘယ္ေလာက္ ေၾကြေၾကြ
ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္အိပ္မက္ကို
ကိုယ္ပဲ ေဆာက္ၾကရမယ္မဟုတ္လား
အေဖရယ္ .. အေမရယ္ ..
ကၽြန္ေတာ္ဟာ …
အေမတို႕ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့
လူရည္ခၽြန္ကေလး ျဖစ္မလာခဲ့ပါဘူး
ဥယ်ာဥ္ႀကီးတစ္ခုလံုးကို
ဝတ္မႈန္ကေလးတစ္ပြင့္နဲ႕ တိုင္း
အေဖနဲ႕ အေမ အေပၚ
ကၽြန္ေတာ္ ရုိင္းတယ္ေလ
သူမ်ားေတြ . . . လင္းၾက ထင္းၾက
အဲဒါ အေဖနဲ႕ အေမတို႕ရဲ႕
ဆႏၵတစ္စံုတစ္ရာေလာက္ေတာင္ မရွိတာ
ကၽြန္ေတာ္ သိတာေပါ့
(၂)
အေမရယ္ . . .
ကံၾကမၼာ လက္သီးကပဲ
ျပင္းလြန္းသလား မသိပါဘူး
ႀကိဳးဝိုင္းထဲမွာ . . . ကၽြန္ေတာ္ဟာ
ေခါင္းေတာင္ ျပန္မေထာင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး . . .
ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်ိဳ႕တဲ့ႏြမ္းပါး
သိတတ္တဲ့ စိတ္ကေလးတစ္ခုေတာ့
အေမတို႕ ျဖစ္ေစခ်င္မွာပဲေလ ..
တစ္ခ်ိဳ႕က ေျပာၾကတယ္
အေမတုိ႕ရဲ႕ အရိပ္တန္ဖိုးကို
မသိဘူးတဲ့ ..
ဟုတ္တယ္ ..
ကၽြန္ေတာ္ မရယ္ႏိုင္ပါဘူး
အေမရယ္ . . .
ရုိင္းစိုင္းတဲ့ က်ည္ေတာင့္ကို ပစ္ေဖာက္
အေမတုိ႕ဆီမေရာက္ . . .
ေနာက္ဆံုး . . .
ကၽြန္ေတာ့္ အသည္းႏွလံုးသာ
ေပါက္ခဲ့ပါတယ္ . . .
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း
ေမးခ်င္ပါတယ္ . . .
နိမ့္တတ္ ျမင့္တတ္တဲ့
ကံၾကမၼာဆိုတာ . . .
မ်က္ႏွာႀကီးရာပဲ လိုက္တတ္တာလားလို႕ …
(၃)
အေမ့လက္က
ပန္းအကၡရာဟာ
ကၽြန္ေတာ့္ တိမ္ေတြကို
ပံုေဖာ္ထုဆစ္ေနတာေပါ့ . . .
ဘယ္သူမွ လွည့္မၾကည့္ရင္ေတာင္
လူမိုက္ကေလးေတြရဲ႕ ျမႇားဦးဟာ . . .
အဲဒီအရိပ္ေတြဆီပဲ
ျပန္ေကြ႕ပတ္ၿပီး လာတတ္တာမဟုတ္လား
အေရွ႕ရိုးက တံတိုင္းႀကီး
အေဖဟာလည္း . . .
ခႏၶာကိုယ္မွာ အရုိးအေျမာင္းေျမာင္းနဲ႕
မညႇင္းမသြဲ႕ မႏြဲ႕မတည္
ဘဝ ေစာင္းႀကိဳးကုိလည္း သီျမဲသီေနရတယ္
တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေသမင္းရဲ႕ ခံတြင္းဝမွာ
လံုးပါး ပါးလာရဦးမယ့္ မိဘေတြအတြက္
ဘယ္ေတာ့မွ . . . ေနာင္တဆိုတာ မရခ်င္ပါဘူး
အေဖရယ္ . . . အေမရယ္ . . .
နကၡတ္ ၊ တာရာ ၊ ၿဂိဳလ္
အေမတို႕ရဲ႕ ဇာတာ အထားအသိုဟာ
မီးနီမွာမ်ား ရပ္မိေနသလား
ဒါေတြဟာ … ဝဋ္ေၾကြးတဲ့လား ..
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္
တရားနဲ႕ပဲ ေျဖၾကရမယ္မဟုတ္လား
တရားနဲ႕ပဲ ေျဖၾကမယ္ အေမရယ္
(၄)
ျမင္းမိုရ္ေတာင္ႀကီး ၿပိဳခ်င္ ၿပိဳလိမ့္မယ္
အေမတို႕ရဲ႕ ေမတၱာ
လတစ္စင္းပမာ ထာဝစဥ္
တည္ေနမွာေတာ့ အေသခ်ာပဲ
စာအုပ္ ၊ ဝတၳဳေတြ ဖတ္ၿပီး
စိတ္ကူးတတ္တဲ့ သားကို
အေမက ေျပာလိမ့္မယ္
“ ပင္လယ္က ပင္လယ္လို
ေနပါ .. သားရယ္ ’’
(ကၽြန္ေတာ္က သမုဒၵရာႀကီးေတြလို
က်ယ္ေျပာ နက္ရွိဴင္းခ်င္ခဲ့တာကိုး)
ဒီစကားေတြ ၾကားမွာပဲ
ကၽြန္ေတာ္ လူမိုက္ကေလးဟာ
ရူးသြပ္ျခင္း ဝတ္ရုံကို ျခံဳ
အိပ္မက္ဟာ လံုေနၿပီလို႕ ထင္ခဲ့မိတယ္ . . .
(၅)
အေမရယ္ . . .
ပလပ္စတစ္ အိတ္တစ္လံုးလို
လြင့္ခ်င္ရာ လြင့္ဖူးတဲ့
ေျမြေပြးလို သားကုိ
အေမ ခါးပိုက္ ပိုက္ထားရတာလား
နက္ျဖန္ခါဟာ ေနဝင္
နက္ျဖန္ခါဟာ ေနထြက္
ဒီလိုနဲ႕ပဲ . . . အေမ့ သကၠရာဇ္ေတြ
ရင့္ေရာ္ ၿပိဳပ်က္လွပါၿပီ
မုန္တိုင္းၾကမ္း တစ္ခ်က္မွာ
ပ်က္ေၾကြခဲ့ရဖူးတဲ့ . . .
ဥယ်ာဥ္ပ်က္ကေလးဟာ
ဘယ္ေတာ့မွာ စိမ္းစုိလာမလဲ . . .
အေမ . . .
ဘုရားဝတ္ ျပဳပါ . . .
အေမ . . .
လေရာင္ကို လံႈပါ . . .
အေမ . . .
တရားနဲ႕ ေျဖပါ
အေမရယ္ . . .။
(ေသာတ)
( ဘယ္ေလာက္ပဲ အရိပ္ေတြျခံဳျခံဳ .. မိဘအရိပ္ေလာက္ေတာ့ ဘယ္အရာမွ လံုမယ္မထင္ဘူးေနာ္)
No comments:
Post a Comment