. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
လက္ၿငိႇဳးနဲ႔ ခဏခဏ ဖိညႇစ္ခံရတဲ့
ခလုတ္ေလးေတြခမ်ာ ...
ေၾကကြဲျခင္း နီညိဳ
မၾကည္သလို ငါ့ကို ၾကည့္ေနၾက
တစ္ဖက္က လူႀကီးမင္းက
ဖုန္းခြက္ထဲ ဝင္ထိုင္တာ
ျပန္မထြက္လာေတာ့ဘူး
တိတ္ဆိတ္ျခင္းမ်ား၊ မိုးညတံခါး
ျမဴခိုးၾကယ္မ်ား ..
ဒါေတြအားလံုးကို ဘယ္လို လြမ္းဆြတ္မႈမ်ိဳး
ေမႊးပ်ံ႕ၾကမလဲ ...
ေတြးမိတယ္ ...
လြမ္းသူ႔အသံမွာ ပြင့္ကြဲျခင္းဒုကၡအထပ္ထပ္
သူလို .. ကိုယ္လုိ
ရပ္ေနၾကရတာပဲေလ ...
(ဟူး . . .
. . . . . . .
. . . . . . .)
ဟယ္လို ...
လူႀကီးမင္းမေလးေရ ..
ရင္ထဲက ေခၚေနတဲ့
တယ္လီဖုန္းသံကိုေတာ့
လႊတ္မခ်လိုက္ပါနဲ႔ကြယ္ . . . ။
ေသာတ
Monday, April 05, 2010
5:30PM
No comments:
Post a Comment