စာမ်က္ႏွာေတြကို ေသခုိင္းေစလိုက္မွ
မွင္ေတြကို ငုိခိုင္းေစလုိက္မွ
လြမ္းလို႕ ဆုိၿပီး. . .
ေခါင္းစဥ္မတပ္လိုက္ၾကပါနဲ႕. . .
ႏွလံုးခုန္သံေတြ ျမန္လြန္းေတာ့
အသက္ရွဴဖို႕ကို ေမ့ၿပီး. . .
သတိမရေအာင္ လုပ္ဖုိ႕ကုိသာ
သတိရေတာ့တယ္. . .
ေကာင္မေလးေရ. . .
ကယ္ပါလုိ႕ မေျပာခ်င္ေပမယ့္
ကယ္ပါလုိ႕ပဲ ေျပာမိတယ္. . .
ေျခလွမ္းေလးေတြ ပန္းပြင့္လာ
အျပံဳးေလးေတြ ျမင္ရေတြ႕ရ ႏိုးထလာ
ႏိႈးစက္ေလးနဲ႕ သတိရျခင္းစာမ်က္ႏွာ
တေန႕ရဲ႕ ဒုိင္ယာရီတျခမ္း ေသဆံုး
ကိုယ့္အျမစ္ကိုယ္လွန္တဲ့ သစ္ပင္
အုတ္ခဲၾကားက ျမက္ရိုင္းအိပ္မက္
အားလံုးဟာ စာရြက္ေတြေပၚမွာပဲ
ကခုန္တီးမႈတ္ သီခ်င္းတပုဒ္
လုပ္လိုက္ၾကတယ္. . .
အားလံုးကလဲ ခ်စ္သူဖတ္ဖို႕
ေရးထားတဲ့ အလကာၤေတြပါ
ဘာကိုမွ ဆုတ္ကုိင္ထားခြင့္မရွိပါဘူး. . .
ေကာင္မေလးေရ. . .
ငါ့ယဥ္ေက်းမႈေလးနဲ႕ပဲ
ငါလြမ္းေနခ်င္တယ္. . .။
No comments:
Post a Comment