ေကာင္းကင္နကၡတ္နဲ႔ပြင့္တဲ့ ပန္း

            ေက်ာင္းေခါင္းေလာင္းသံ လြင္လြင္ကေလးဟာ ၾကားဖူးေနခဲ့ရတဲ့ ေန႔ေတြလို ပ်င္းေငြ႕ဖြယ္ရာေန႔ေလးတစ္ေန႔ပါပဲ။ ေနၾကတ္တဲ့ ေန႔မဟုတ္သလို အဓိပတိလမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ခေရဦးတို႔ လြင့္ပ်ံေမႊးသန္႕ၾကဆဲ…။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေန႕မွာပဲ  ျမႇားအစင္းစင္းျခံရံၿပီး ရနံ႕ခ်ိဳတဲ့ ႏွင္းဆီျဖဴေလးတစ္ပြင့္ ကိုယ့္ရင္ထဲကို ေရွာင္လုိ႔မလႊတ္ေအာင္ တဒုတ္ဒုတ္လာစိုက္ခဲ့ေတာ့တယ္။

   လိႈင္းလံုးႀကီး တစ္လံုးလို ေက်ာက္ေဆာင္ေတြကို ပစ္တိုက္ဝင္ေဆာင့္၊ တိမ္ညိဳေတြ တစ္လိပ္ၿပီး တစ္လိပ္ ၿပိဳက်၊ နဂါးတစ္ေကာင္က သူ႔ပါးစပ္ႀကီး ျဖဲၿပီး ကိုယ့္အနားကို ေရာက္လာသလုိ၊ ေျမႀကီးေတြ အက္ကြဲ၊ ရင္မွာ လွ်ပ္စီးေၾကာင္းေတြ တလက္လက္၊ ပန္းပြင့္တို႔ ညႊတ္ကိုင္း၊ ေလအတိမ္းမွာ ႏြဲ႕ယိမ္းေနတဲ့ သစ္ရြက္ကေလးေတြလို “သူ” ကိုယ့္မ်က္လံုးထဲမွာ မႈန္ေနေအာင္ လွပါရဲ႕။

      “ႏွင္းဆီျဖဴ”

      . . . . .

      . . . . .

     အဲဒီလိုနဲ႔ ေဟာ့ဒီလူရဲ႕ အလံျဖဴကို ယူပါ ႏွင္းဆီျဖဴ. . .။

                                    ×                                  ×                                  ×

               လူေတြထဲက လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ပါရက္ တစ္ျခားသူေတြလို မေပ်ာ္ႏိုင္တဲ့ ရုိစီ အေၾကာင္းေတြ ၾကားရင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ အေဖ့ရဲ႕ လူနာမေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ (Leukemia) လူကီးမီးယား ေသြးကင္ဆာ ေဝဒနာသည္ေလးပါ။ သူ႔ကုိ သိပ္သနားတယ္။ အေဖေျပာျပေလ့ရွိတဲ့ သူ႔ရဲ႕အေၾကာင္းေတြထဲမွာေတာ့ သူဟာ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ ေလာကဓံဓါးသြားရဲ႕ေအာက္မွာ သူ႔ဘဝကို လည္စင္းေပးထားရတာပါပဲ။ သူ႔အျဖစ္က ခ်ိန္ကိုက္ဗံုးတစ္လံုးကို လက္ထဲမွာ ေပြ႕ပိုက္ထားရင္းနဲ႔ ေပါက္ကြဲခ်ိန္ကိုေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရတာနဲ႔တူတယ္။ သက္ျပင္းရွည္လ်ားစြာနဲ႔ သူ႔အေၾကာင္းစဥ္းစားမိတဲ့ အခ်ိန္မွာ စကားလံုးတစ္ခ်ိဳ႕ လေရာင္ေတြနဲ႕အတူ လႊတ္တင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကံေကာင္းပါေစ ရိုစီ … ကံေကာင္းပါေစ။

                                    ×                                  ×                                  ×

            တစ္ေန႔ထပ္တစ္ေန႔ က်ယ္ေလာင္တုန္ဟီးလာတဲ့ ႏွလံုးခုန္သံေတြ ဘယ္လိုမ်ား ရပ္တန္႔ပစ္ရမွာပါလဲ။ ကိုယ့္ရဲ႕ လူငယ္သီခ်င္း ႏွင္းဆီျဖဴ ၾကားႏုိင္ေအာင္ ဘယ္လို ေတးသြားေတြနဲ႔ ၿငီးဆိုျပရမွာလဲ။ သိပ္ခ်စ္တယ္ ႏွင္းဆီျဖဴရယ္။ အဲဒီသဝဏ္လႊာေလးကို ႏွင္းဆီျဖဴဆီေရာက္ေအာင္ ထပ္ခါထပ္ခါ ပို႔ေဆာင္ခ်င္တယ္။ ရႏိုင္မယ္ဆုိရင္ ကိုယ့္ဥယ်ာဥ္တစ္ခုလံုးမွာ အျဖဴေရာင္ႏွင္းဆီျဖဴေတြနဲ႕ပဲ ခ်ိဳလြင္မႈန္ရီေနခြင့္ေပးပါ ႏွင္းဆီျဖဴ။ သစ္ပင္ေတြရွိတဲ့ အရပ္မွာ ေက်းငွက္ကေလးေတြ ရွိေနတတ္သလိုမ်ိဳး ႏွင္းဆီျဖဴရဲ႕ အနီးတစ္ဝိုက္မွာ ခ်စ္ျမတ္စြာ ရွိေနခြင့္ေပးပါလား ႏွင္းဆီျဖဴရယ္။

                                    ×                                  ×                                  ×

               မေတြ႕၊ မသိ၊ မျမင္ဖူးခဲ့ေပမယ့္ ရုိစီရဲ႕အေျခအေနကိုေတာ့ အျမဲနားစြင့္ေနမိတယ္။ ရုိစီဆုိတဲ့ လူမီးေတာက္ကေလးဟာ  မီးစာကုန္ခမ္းစြာ ေလာင္ကၽြမ္းရင္း တေငြ႕ေငြ႕ၿငိမ္းသြားရေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ၾကယ္ခိုး ၾကယ္ေငြ႕ေတြ ယိမ္းၿပိဳေနၾကတဲ့ ညလမ္းကေလးမွာ ရုိစီတစ္ေယာက္ အလင္းဆံုး ၾကယ္အျဖစ္ ျဖဴလင္းေတာက္လက္ႏိုင္ပါေစ။ ကိုယ္ ဆုေတာင္းျမဲ ဆုေတာင္းေပးေနမယ္။

                                    ×                                  ×                                  ×

            အခ်စ္ဆိုတာ ပူပင္မႈေတြအားလံုးရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး နယ္နိမိတ္တစ္ခုျဖစ္မယ္ထင္တယ္ေနာ္။ ကိုယ္ဟာ ရီပုိ႔ကတ္ဒ္ၾကည့္ၿပီး စိုးရိမ္စိတ္ေပ်ာက္သြားတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈလို ေဆာက္တည္ရာမဲ့။ ဒီေန႔ေလးဟာ ကုိယ္နဲ႕ႏွင္းဆီျဖဴတုိ႔ရဲ႕ ပထမဆံုး ဝတ္မႈန္မွတ္တိုင္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဂါထာတစ္ပုဒ္အဆံုးမွာ ဥယ်ာဥ္ရဲ႕ “အ” ေနတဲ့ ပန္းငံုကေလးေတြလည္း ဖူးလာ ပြင့္လာခဲ့ပါၿပီ ႏွင္းဆီျဖဴ။

            ကိုယ္တုိ႕ဟာခ်စ္ရတစ္ရက္ လြမ္းရတဲ့ ေန႔ေပါင္းညေပါင္းမ်ားစြာ တစ္ေယာက္ကတစ္ေယာက္ကို ေမွာင္ရီဝိုးဝါးစြာတမ္းတခဲ့ၾက၊ ဒီလိုနဲ႔စြယ္ေတာ္တစ္ဖက္ျခမ္းဟာ တျဖည္းျဖည္း ညိဳေမွာင္ႏြမ္းပါးလာခဲ့ပါတယ္ ႏွင္းဆီျဖဴ။

ေနေရာင္ျခည္ေတြ ရုိင္းတတ္လာတဲ့အခါ ဥယ်ာဥ္ပ်က္ကေလးထဲမွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲပဲ ႏွင္းဆီျဖဴ။ ဘယ္သူမွရယ္လို႔လည္း မရွိဘူး။ ေကာင္းကင္တစ္ရိုးက အက္ဆစ္အခိုးေတြ၊ ႏွလံုးသားအေပၚယွက္ပ်ံေနတဲ့ မီးငွက္ေတြ၊ ႏွင္းဆီရနံ႕ေတြ၊ ေဗဒါေလးေတြဟာလည္း ျမဴးလို႔၊ ေမ်ာလို႔ ရိုင္းခ်င္သလုိရုိင္းေနလိုက္တာကြယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ညေနက ညရဲ႕သၿဂႋဳလ္ျခင္းကုိ သူလိုကိုယ္လိုခံစားခဲ့ရ။ ညတစ္ညမွာေတာ့ ႏွင္းဆီျဖဴရဲ႕အိမ္ဆိုတာကို ေရာက္လာခဲ့မိပါတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ဟာ တိတ္ဆိတ္ လူမေနတဲ့အိမ္အိုႀကီးကလည္း အက္ကြဲစြာ ကိုယ့္ကို လက္ျပရင္း ႏႈတ္တိတ္ေနလိုက္တာ။ ကိုယ္ .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..

                                    ×                                  ×                                  ×

            ၾကယ္ေလးေၾကြသြားတဲ့ အဆံုးမွာ ရိုစီတစ္ေယာက္လည္း ေလာကေျမကို ေက်ာခိုင္းရင္း ေကာင္းကင္ဘံုဆီ ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲနဲ႔လွမ္းတက္သြားပါၿပီ။ လင္းကနဲတစ္ခ်က္ပါပဲ။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ သူၿငိမ္းခ်မ္းသြားၿပီလို႔ ကိုယ္ထင္တယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ ရုိစီေရ။

            အလင္းနတ္သမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ကႏြဲ႕ကလ် ေခၚသံေတြၾကားမွာ ႏြယ္စိမ္းခက္ေတြနဲ႕ ပန္းခရမ္းေတြလည္း မူးေလာက္ေအာင္ စိမ္းလန္းေနၾကတယ္။ ကိုယ္ဟာ ေနာက္ကေျပးလိုက္ရင္း၊ ေျပးလုိက္ဖို႔ႀကိဳးစားေနရင္း၊ ရပ္က်န္ေနခဲ့ရင္း ညဆီမွ အိပ္မက္အျဖစ္တစ္ဖန္ျပန္ႏိုးထခဲ့ရတယ္။ ကိုယ္အိပ္မက္ေတြ မေကာင္းဘူး ႏွင္းဆီျဖဴရယ္။

                                    ×                                  ×                                  ×

             ဝုန္းကနဲ .. ဝုန္းကနဲ လိႈင္းလံုးႀကီးေတြ ကိုယ့္ရင္ထဲကို ေျပးလႊားရုိက္ခတ္သြားၾကတယ္။ ကံၾကမၼာဝတ္ရုံအနက္ေရာင္ေတြလည္း ကိုယ့္အေပၚကို အံုသိုင္းျခံဳလႊမ္းသြားခဲ့ေပါ့။ ပြင့္ခ်ပ္အေၾကြေတြ၊ စိမ္းျမေနတဲ့ ပန္းအေၾကြေတြ၊ ႏွင္းဆီျဖဴေတြနဲ႕အတူ ခ်စ္သူဟာ ေခါင္းတလားထဲမွာ တည္ၿငိမ္စြာ အိပ္စက္ေနတယ္။ ဒီဈာပနမွာ ကိုယ့္ရဲ႕ဝိညာဥ္ဟာလည္း ခ်စ္သူနဲ႔အတူလိုက္ခဲ့ပါလိမ့္မယ္။ ေလာကရဲ႕ ဓါးသြားခ်က္ေတြဟာ ႏွင္းဆီျဖဴတစ္ပြင့္ကို အပိုင္းပုိင္းအထစ္ထစ္ ခုတ္ျဖတ္ပစ္ခဲ့။

ႏွင္းဆီျဖဴ .. ရုိစီ

ရိုစီ .. ႏွင္းဆီျဖဴ

..

ခ်စ္သူ

                                    ×                                  ×                                  ×

            ကိုယ္ေခၚေနသံကို ၾကားမိလား ႏွင္းဆီျဖဴ။ အခန္းထဲမွာ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ပ်ံဝဲေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဓါတ္ပံုေလး..၊ အဲဒီဓါတ္ပံုေလးဟာလည္း ကိုယ့္ကုိ ေမးေထာက္ၿပီး ၾကည့္ျမဲၾကည့္ေနတယ္။ ဘယ္ကဆိုက္က်လာမွန္းမသိတဲ့ ရွတတအလင္းေရာင္နဲ႔ ကိုယ္ဟာ လြမ္းေတး တစ္ပုိဒ္ကို ခပ္မိႈင္းမိႈင္းၿငီးဆို ၿပီးေတာ့ ငို…။ စာတစ္အုပ္ထဲမွာ ဝုိင္းစက္ဝန္းဝိုက္ေနတဲ့ “ ေမာင္” ဆိုတဲ့ စာလံုးေလးတစ္လံုးကို ကိုယ္ၾကည့္ရင္း ေျခာက္အက္စြာ ရယ္မိတယ္။ ကိုယ္မရူးပါဘူး ႏွင္းဆီျဖဴရယ္။ ကိုယ္မရူးဘူး လူေတြကသာ ရူးေနၾကတာပါ။ ကိုယ္က ဥယ်ာဥ္မွဴးတစ္ေယာက္ျဖစ္တာကို ခဏတာ ေမ့ေမ်ာသြားမိတယ္။ ပန္းေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ တာဝန္ဝတၱရားဟာ ပန္းပြင့္ေလးေတြအဆင္အျမဲသစ္လြင္လန္းဆန္းဖုိ႔ပါပဲ။ ကေဝအလင္းေတြ မႈန္ဝါးတဲ့ ပန္းညေတြ ကိုယ့္ႏႈတ္ဖ်ားမွာ ျပာေနေအာင္ ရြတ္ဆိုမိတာ ခ်စ္သူရဲ႕ နာမကိုပဲ။ ဝကၤပါတစ္ခုလို လမ္းေတြဟာ မက္ေဆာက္ရင္း ကိုယ့္ဟာ ခ်စ္သူရဲ႕အနီးကုိ ေရာက္သြားလိုက္ .. ခ်စ္သူနဲ႔ ေဝးသြားလိုက္။ ဒီလိုနဲ႕ ျမႇားအစင္းစင္းျခံရံလာတဲ့ ႏွင္းဆီျဖဴတစ္ပြင့္၊ ျမႇားအစင္းစင္းကုိ ကိုယ့္ရင္ဘတ္မွာ ထားခဲ့ရင္း မိုးသားေတြထဲ ျပာလြင့္သြားရွာၿပီ။ ကိုယ္ ေလေပြရုိင္းေတြၾကားမွာ ေလာကရဲ႕မိုင္းကြက္ေတြကိုလည္း နင္းခဲ့မိပါၿပီ။

  အို ခ်စ္သူ .. ဆူးျခံဳေတြရစ္ပတ္ ဒီတံတုိင္းအထပ္ထပ္ကို ျဖတ္ၿပီးရင္ ၾကယ္ျပလမ္းေကြ႕မွာ တုိ႔ေတြ ျပန္ေတြ႕ၾကမယ္ ခ်စ္သူ။ ျပန္ေတြ႕ၾကမယ္ ခ်စ္သူရယ္။

. . . . . .

. . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ညကို ေလးေလးနက္နက္ျမင္မွ

ကိုယ္က ပိုပိုေမွာင္မွန္းသိလာရ

စံပယ္ဘာသာနဲ႔ေရးတဲ့ ပန္းကဗ်ာကို

ဘယ္သူဖတ္မလဲ. . .

ၿငိမ္းခ်မ္းပါေတာ့ ခ်စ္သူ

ေဗဒါလမ္းမွာ

အျဖဴေရာင္ပန္းပြင့္ေတြနဲ႔

ေမႊးသန္႔လာမယ့္ေန႔

အဲဒီကဗ်ာကို

ႏွစ္ကိုယ္စာၾကားရုံေလး

ကိုယ္. . .

ရြတ္မယ္။

                                                                                                                      (ေသာတ)